Winyl Le Winyl Club Ipséité - Damso

"

Damso kocha słowa, zarówno za ich znaczenie, jak i muzykalność. Umiał przywrócić francuskojęzycznemu rapowi jego szlachetność w oryginalnym sensie tego gatunku muzycznego, co oznacza rytm, flow i poezję.
Artysta z Brukseli stał się nieodłącznym elementem sceny rapowej, a to dzięki Ipséité, jego drugiemu albumowi, z którego lepiej rozumiemy dlaczego.
Czasami zarzucano mu wulgarność i kontrowersyjność tekstów, ale w końcu to cecha wielkich poetów, aby żeglować w trudnych wodach... Ipséité zabiera nas jak pijany statek, w mroczne i poruszające uniwersum tego wielozadaniowego rapera, który zdobył wyjątkowe miejsce w bardzo konkurencyjnej branży.

Album o żarliwej kreatywności, daleki od klisz gangsta rapu, uznawany za jego najlepszy album do tej pory. Ipséité ukazuje się z wielkimi fanfarami i ujawnia publiczności tego wielkiego artystę słowa. Nasze serca od „tańczenia Macareny” z tym tak wyjątkowym artystą, który na zawsze zapisze się w złotym wieku francuskiego rapu, którym są późne lata 2010.
Trzeba najpierw osadzić kontekst Ipséité i przypomnieć osobistą historię rapera: William Kalubi Mwamba, znany jako Damso, urodził się w Kinszasie na początku lat 90. Uciekając przed wojną w Demokratycznej Republice Konga, osiedlił się w Belgii z rodzicami w wieku 9 lat. „Młody Afrykanin, który stał się bogaty, opuściłem kraj bez papierów”, opowiada raper w „Kin La Belle”, utworze z albumu, który chwalebnie oddaje hołd jego rodzinnemu miastu.
Zraniony nastolatek William znajduje schronienie w pisaniu i nieustannej poszukiwania utraconej tożsamości. Ucząc się psychologii w Brukseli, doskonali sztukę flow i wydaje swoją pierwszą mixtape w 2014 roku: Salle d'attente. Przedsionek jego życia i/lub narodzin jego sztuki… należy pamiętać, że mixtape przyciągnęła uwagę Booby, wielkiego guru francuskiego rapu, który postanowił go podpisać na swojej wytwórni 92i, wydając „Paris C'est Loin” z jego udziałem. Damso wyróżnia się płynnością swojego flow, stonowanego i chłodnego, oraz charyzmą. William jest gotowy, teksty są gotowe, a Batterie Faible wydaje się kilka miesięcy później.

Od razu, świat Damso rzuca się w oczy czernią jego tekstów, spokojny, ale surowy rap, który krytycy ocenią jako wulgarny, tak surowe, seksualne, mroczne są jego teksty, ale zawsze z oszałamiającą poezją. Lata 2010 to bardzo płodny okres dla francuskiego rapu, kreatywność i różnorodność projektów zalewają platformy, a Damso wie, że musi uderzyć mocno, aby się wyróżnić.
Ipséité ukazuje się w kwietniu 2017 roku: składa się z 14 utworów, 14 klejnotów, które na zawsze pozostaną w pamięci rapu FR.
Tytuł na początku nie jest do końca zrozumiały: "Ipséité", termin zapożyczony z filozofii, a konkretnie z fenomenologii, który obejmuje całą koncepcję „własnej tożsamości”, która sprawia, że jedna osoba jest wyjątkowa i absolutnie odrębna od innej.
Nazwa, która nadaje ton albumowi, gdzie każdy kawałek jest wyraźnie odrębny od drugiego, ale tworzy całość. „Signaler”,
„Mosaïque Solitaire”, „Macarena”, „Kin La Belle”, „J'Respect R”... Ipséité to fabryka singli, które bardzo szybko zalewają fale i imprezy. "Wszyscy tańczą Macarenę", ale ciemność zawsze jest obecna, co udowadnia magistralny „Mosaïque Solitaire”, podwójny utwór w jednym, czy też koszmarny finał „Une Âme pour Deux”, zły trip, który zanurza nas w brutalności i grozie, jakby mówić, że kropka końcowa to tylko złudzenie, a budzenie się zawsze będzie trudne.

Ipséité to cios, z którego nie wychodzi się nietkniętym, dlatego prawie 8 lat po wydaniu ma rzadką ponadczasowość w rapie francuskim, który stał się trochę zbyt konsumpcyjny... Wciąż zbyt wcześnie, aby przyznać mu medal „klasyka” francuskiego rapu, ale Ipséité zmierza prosto w kierunku tej autostrady uznania.
Dowodem na to, co jest rzadkie w przemyśle muzycznym, w zeszłym roku zdobył podwójny diamentowy krążek.
Damso nie przestanie zaskakiwać w przyszłości... aż do ogłoszenia przerwy w karierze w 2025 roku z wyczekiwanym BEYĂH ...
Ciąg dalszy nastąpi…

Marie-Laure Sitbon

ANEKDOTA
W utworze „B.QuedusaalVie”, drugim kawałku Ipséité, tła zostały nagrane przez taksówkarza.
Nie wchodząc zbytnio w szczegóły, autor Ipséité tylko zaznaczył, że była druga w nocy, że ten taksówkarz nie był w swoim normalnym stanie i że zatrzymał swoje tła. To on mówi: „tylko robię chałę hey hey” w tle. Wszystko jest bardzo dobrze.

"